shenik

Rocznik osiemdziesiąty piąty. Sercem i duszą Wrocławianka oraz trochę estofil. Z wykształcenia energetyk odnawialny i operator elektrowni jądrowych, z zawodu ktoś nieco inny.

Tułacz europejski, co w pogoni za wiedzą i pracą pomieszkiwała czas jakiś w Hiszpanii, Francji i Szwecji, zbierając doświadczenia, fotografując, zapamiętując miejsca i przelewając życiowe frustracje na papier. Cierpi na niemal nieustanny słowotok myślowy – pisze, bo musi, bo lubi, bo chce, bo nie umie już funkcjonować inaczej.

Będąc dzieckiem wielkiej płyty wielbi przestrzenie, najlepiej jeśli pod tym hasłem kryje się 360 stopni horyzontu gdzieś na środku Bałtyku i fale obijające się o burty jachtu. Góry zna głównie pod postacią Karkonoszy, zdecydowanie najbliższych jej geograficznie, i nie gardzi nimi, ale woli morze, może z czystego lenistwa, bo nad morzem łatwiej o te otwarte przestrzenie. W górach trzeba sobie na nie zasłużyć.